Kryzys wieku średniego? - tragedia depresji (część druga)

W poprzedniej części artykułu omówiłam klasyczny przykład mężczyzny w wieku średnim.
Mężczyzny poszukującego utraconej młodości, straconych możliwości, zagubionych szans...

Ale nie tylko w ten sposób objawia się męski kryzys.
Czasem bywa mało śmiesznie. Jeśli nie wręcz tragicznie...

2. Historia Marzeny (45 lat) – tragedia depresji

„Sama już nie wiem, co robić i jak pomóc Maćkowi” - rozkłada bezradnie ręce Marzena.
Od dłuższego czasu boryka się z obniżonym nastrojem męża. Choć jego stan się nie poprawia, mężczyzna nie chce pójść do specjalisty. A smutkiem zaraża już całą rodzinę.

„Na pozór nic złego się nie dzieje - wyjaśnia Marzena. - Jesteśmy zdrowi, nie klepiemy biedy. Z dziećmi też wszystko w porządku. Tylko Maciek jakby przestał się czymkolwiek cieszyć. A był przecież takim wesołym człowiekiem! To się zmieniło dwa lata temu, kiedy został nieoczekiwanie zwolniony z firmy. Wprawdzie znalazł prędko nową pracę, ale okropnie przeżył całe zdarzenie. Zwłaszcza to, że zwolniono go z powodu nieefektywnej pracy, choć pod jego kierownictwem dział funkcjonował wzorowo. Tłumaczyłam, że przecież to był tylko pretekst, ale on zwątpił w siebie.” "Czy myślisz, że już nie nadążam?" - pyta przy każdej okazji.

Maciek siada wieczorami bez słowa na kanapie. Przerzuca bezmyślnie kanały w telewizji, wcześnie kładzie się spać. Ma pozbawione blasku oczy, narzeka, że jest już stary i najlepszy czas ma za sobą, że nic go więcej w życiu nie czeka.
Marzena zawsze wyprawiała mężowi huczne urodziny na kilkadziesiąt osób. W grudniu mieli obchodzić jego pięćdziesiątkę, ale zrezygnowali z tego pomysłu. Maciek powiedział żonie, że woli świętować z nią sam. Może w restauracji?
Serce mi się kraje, kiedy się na niego patrzę - martwi się Marzena. - Piekę mu ulubione ciasta, wyciągam na spacery. Ale jego nie cieszy nawet ukochane kino. Razem z córkami paplamy jakieś głupoty, byle go rozweselić. Niby się śmieje, ale myślami jest daleko...”

W małżeńskich rozmowach wciąż wraca temat lęku przed przyszłością, chorobami. Maciek boi się momentu, kiedy stanie się dla rodziny ciężarem. Jego mama zmarła młodo, a on wbił sobie do głowy, że jest mu pisany podobny los. I na nic tłumaczenia, że jest w sile wieku, a bliscy go potrzebują. Uważa siebie za nieudacznika, piąte koło u wozu, kulę u nogi...
Przyjaciółka zasugerowała Marzenie, żeby poradzić się psychologa, bo nieleczony smutek może przerodzić się w depresję. Ale Maciek upiera się, że szkoda pieniędzy, bo sam sobie poradzi.

Na jednym biegunie objawów kryzysu wieku średniego znajduje się gorączkowe nadrabianie zaległości, a na drugim - depresja i poczucie klęski. Niekoniecznie jednak muszą odzwierciedlać rzeczywisty brak sukcesów.
Współczesne życie związane jest z wyzwaniami i obciążeniami, nierzadko nieadekwatnymi do możliwości i sił. A ponieważ zasób psychicznej energii nie jest niewyczerpany, dochodzi do "zatarcia silnika". Nie jesteśmy w stanie dłużej funkcjonować na tak wysokich obrotach.
Kobiety mają tendencję, by martwić się przemijającą urodą. Natomiast mężczyźni, o których mawia się, że są jak wino - im starsi, tym bardziej interesujący - mają inne powody do zmartwienia. Zaczynają porównywać między sobą swe osiągnięcia. Gdy w ich mniemaniu bilans jest niekorzystny, mogą stracić motywację do działania.

Kryzys wieku średniego w męskim wydaniu częściej związany jest także z poczuciem straty. Wielu panów doświadcza go dopiero wtedy, gdy umiera jedno z rodziców albo inna bliska osoba z ich otoczenia. Utrata kogoś dającego wsparcie, która nałoży się na zastój w karierze, powoduje, że rodzi się frustracja. Ona z kolei wyzwala bunt. Do głosu dochodzą niewypowiedziane potrzeby i niespełnione marzenia. Mężczyzna może uznać, że popełnił wiele błędów, zaprzepaścił mnóstwo okazji. Wtedy pojawia się impuls do ucieczki od obecnego życia i to bez względu na koszty. Człowiek nagle przestaje stosować się do społecznych norm i nakazów. Odwagę do przeciwstawienia się otoczeniu czerpie ze świadomości, że na zmiany pozostało mu mało czasu. Rewolucyjne zmiany i burzenie dotychczasowego porządku nie są więc wynikiem chwilowej fanaberii, tylko efektem braku satysfakcji, który narastał latami. Ale ów zwrotny moment bywa kołem zamachowym, który wprowadza życie na całkiem nowe tory...

Na koniec podsumujmy:
Jakie są symptomy kryzysu wieku średniego?
(przeczytaj i zapamiętaj!)
- brak satysfakcji z wykonywanej pracy, poczucie zawodowego wyczerpania,
- zainteresowanie używkami,
- uczucie smutku, depresji, przygnębienia, wyczerpania i monotonii,
- nostalgiczne nastawienie i mitologizowanie przeszłości,
- narzekanie na związek ze stałą partnerką, obwinianie jej za monotonię w związku,
- obsesyjne dbanie o swój wygląd i zdrowie – częste wizyty na siłowni, u kosmetyczki, w sklepach z ubraniami,
- brak zainteresowania partnerką, a szczególnie sferą kontaktów seksualnych,
- romans i zdrada w związku,
- obsesyjne zainteresowanie młodszymi kobietami – średni wiek życia u mężczyzn zaznacza się fascynacją o wiele młodszymi kobietami i usilnym zabieganiem o ich względy.
(Zainteresowanie młodej i atrakcyjnej partnerki mężczyzna odczytuje jako potwierdzenie tego, że wciąż jest atrakcyjny i nie zestarzał się.)

Przyjrzyjcie się Waszym partnerom. Porozmawiajcie z nimi. Nie ważne czy są w euforii czy w depresji – wymagają uwagi, zainteresowania, troski.
To dla nich ciężki czas, dużo trudniejszy niż dla nas, kobiet. Zaopiekujcie się nimi. Mocno! Zanim zrobią coś naprawdę głupiego...